پویایی شناسی سیستم ها در عمل

پویایی شناسی سیستم ها می تواند به حل مسائل با ریسک بالا کمک کند. پویایی شناسی سیستم ها در طیف گسترده ای از موضوعات از استراتژی شرکت گرفته تا پویایی شناسی بیماری قند، به کار رفته است. پویایی شناسی سیستم ها می تواند در مورد هر سیستم پویایی و با هر مقیاس زمانی و مکانی به کار برده شود. ایجاد و توسعه یک مدل خردمندانه دشوار است. زمانی بیشترین امکان بهبود وجود دارد که فرآیند مدلسازی، مدل های ذهنی را که عمیقا در ذهن افراد رسوخ کرده تغییر دهد. یکی از زمینه های بهبود، مطالعه رفتار رقبا و تقسیم بندی بازار است.

کار با منتقدان غالبا بهترین راه برای درک بهتر مسائل پیچیده است. مطالبه خسارت از مشتری همیشه پر دردسر است. مستطیل ها و شیر ها ساختار حالت جریان سیستم را نشان می دهند. مدل پویایی شناسی سیستم ها، مکمل و نه جایگزین ابزارهای برنامه ریزی و زمانبندی موجود است. رفتار بدتر شدن قبل از بهتر شدن در سیستم های پیچیده نسبتا معمول است. بدون همکاری و مشارکت مشتاقانه عده فراوانی از مدیران و کارمندان، هیچ اتفاقی رخ نمی دهد.

اصول استفاده موفق از پویایی شناسی سیستم ها:

۱. مدل را برای حل یک مسئله ایجاد کنید نه اینکه سیستم را مدلسازی کنید.

۲. مدلسازی باید از ابتدا با پروژه همراه شود.

۳. در مورد ارزش مدلسازی شک کنید و بپرسید چرا به آن نیاز داریم.

۴. پویایی شناسی سیستم ها به تنهایی به کار برده نمی شود. از دیگر روش ها و ابزارها هرجا که نیاز است استفاده کنید.

۵. از آغاز پروژه بر اجرای آن تمرکز کنید.

۶. مدلسازی فرآیندی است اکتشافی. از کارگاه های آموزشی برای تغییر مدل های ذهنی مشتری استفاده کنید.

۷. از مدلسازی جعبه سیاه اجتناب کنید.

۸. تصدیق اعتبار از فرآیند مداوم آزمایش مدل و سبک اطمینان در مورد آن است.

۹. هرچه زودتر یک مدل اولیه برای آغاز به کار کردن ایجاد کنید. جزئیات را تنها در صورت لزوم اضافه کنید.

۱۰. یک مرز گسترده برای مدل بسیار مهم تر از حجم زیادی از جزئیات است.

۱۱. از مدلسازان خبره استفاده کنید.

۱۲. به کارگیری و اجرای مدل تنها با یک پروژه خاتمه نمی یابد.

 

برگرفته از فصل دوم کتاب پویایی شناسی کسب و کار نوشته جان د. استرمن