پویایی های متغیرهای حالت و جریان

فصل حاضر رفتار متغیرهای حالت و جریان را مورد مطالعه و بررسی قرار می دهد. انتگرال گیری از جریان برای بدست آوردن حالت و مشتق گیری از حالت برای بدست آوردن نرخ خالص تغییر است. کشف ارتباط میان متغیرهای حالت و جریان عملی شهودی است. برای مدلسازان آنچه حائز اهمیت است این است که بتوانید به طور شهودی و با استفاده از تکنیک های ترسیمی و دیگر روش های غیر ریاضی، رفتار متغیرهای حالت و جریان را با یکدیگر مرتبط سازند. نرخ خالص تغییر متغیر حالت برابر است با مجموع کل جریان های ورودی منهای مجموع کل جریان های خروجی.
متغیرهای حالت، نرخ های خالص تغییر را انباشت می کنند. زمانی که مقدار متغیرهای حالت تغییر نمی کند، در وضعیت تعادل قرار دارند. برای آنکه یک متغیر حالت در حالت تعادل باشد، نرخ خالص تغییر باید صفر باشد؛ بدین معنا که مقدار کل جریان های ورودی در مقایسه با مقدار کل جریان های خروجی در وضعیتی تعادلی قرار دارد. چنین وضعیتی را تعادل پویا می نامند. تعادل ایستا از وضعیتی ناشی می شود که تمام جریان های ورودی و خروجی منبع صفر باشند.

برای درک پویایی ها، باید بتوانید رفتار متغیرهای حالت و جریان را در یک سیستم به یکدیگر ارتباط دهید. اگر نمودار تغییرات رفتار متغیر جریان نسبت به زمان را به شما بدهند، همواره خواهید توانست با استفاده از آن رفتار متغیر حالت را استنتاج کنید، این فرآیند انتگرال گیری ترسیمی نامیده می شود. به همین علت از روی مسیر رفتار متغیر حالت، همواره می توانید نرخ خالص تغییر را استنتاج کنید. این فرایند مشتق گیری ترسیمی نامیده می شود. فرآیند انباشت، معادل انتگرال گیری در حساب دیفرانسیل و انتگرال است. برقراری ارتباط میان متغیرهای حالت و جریان از طریق شهودی برای تمامی مدلسازان الزامی است زیرا برای بیشتر مدل های واقعی هیچ راه حل جبری وجود ندارد.

 

برگرفته از فصل هفتم کتاب پویایی شناسی کسب و کار نوشته جان د. استرمن