بستن حلقه (2)

بخش دوم
اطمینان بیش از حد به معنای این است که حدود اطمینان که افراد برای برآوردهای خود برای یک کمیت نامشخص در نظر می گیرند بسیار محدود است و باعث پیش بینی های نادرست غیرمنتظره زیادی می شود. ساختار علی ، متغیرهای مرتبط و پارامترها شدیدا غیرقطعی و ناشناخته اند. در بسیاری از شرایط اجتماعی و تجاری، تاخیرها آنقدر طولانی اند که هیچ شانسی برای یادگیری از تجربیات وجود ندارد. زمانی که بازخورد در دسترس است برای انجام اقدامات اثربخش بسیار دیر است. غلبه کردن بر اطمینان بیش از حد به فروتنی بیشتری در مورد محدودیت های تخصص ما نیاز دارد. روش های بسیاری می توانند در این مورد کمک کنند. همه دلایلی را که باعث غلط بودن انتخاب شما می شود فهرست کنید. بکوشید فرض های ضمنی مدل ذهنی خود را بشناسید و در نظر بگیرید چگونه به کار بردن فرض های متفاوت خروجی را ممکن است تغییر دهد. از آنجا که شناخت تمایلات پنهان در مدل های ذهنی دشوار است، درخواست، قضاوت ها و نظرات گروه های مختلف مردم به ویژه آنها که دیدگاه های متفاوتی دارند ارزشمند است.

معمولا منتقدان شما در سنجش و بهبود قضاوتتان بسیار موثرتر از دوستانتان هستند. بنابراین به دنبال دیدگاه های آنها باشید و از آنها استقبال کنید. شما باید به ویژه به عبارت هایی که در آنها چیزی کاملا قطعی اجتناب ناپذیر، بدون شک و یا شانس یک در میلیون بیان شده است شک داشته باشید. به ویژه اگر موقعیت شما رفتار انسانی باشد یا اگر قضاوت های افراد نیازمند شبیه سازی ذهنی سیستم های پیچیده پویا باشد. به خاطر داشته باشید هنگام ارزیابی بازه های اطمینانی که به وسیله مدل های رسمی یا تحلیل آماری داده ها فراهم می شود، حدود اطمینانی که به وسیله مدل های آماری فراهم می شوند، عدم قطعیت را تنها بر اساس خطای نمونه برداری اندازه گیری می کنند نه بر اساس خطای مشخصات.
سیستم های بازخوردی منفی درجه اول رفتار هدفجو را ایجاد می کنند. زمانی که سیستم خطی است رفتار تنزل نمایی خالص است. برخلاف حالت بازخوردی مثبت، در این حالت تعادل پایدار است. افزایش متغیر حالت نرخ تنزل را افزایش می دهد و سیستم را به سمت صفر سوق می دهد. انحرافات از تعادل خود اصلاح اند. نرخ تنزل به طور مستقیم متناسب با حالت سیستم است. بنابراین وقتی حالت سیستم کاهش می یابد، نرخ تنزل نیز کاهش می یابد. توجه کنید که در ابتدا چگونه تعدیل سریع است و در طول زمان از سرعت آن کاسته می شود. حالت سیستم با نزدیک شدن به صفر با یک نرخ کاهشی کاهش می یابد. ساختار تنزل نمایی حالت خاصی از سیستم بازخوردی منفی خطی درجه اول است. به طور کلی اهداف حلقه های منفی صفر نیست و باید آشکارا مشخص شوند. رفتار حلقه منفی با یک هدف روشن هم تنزل نمایی است با این تفاوت که حالت سیستم به جای نزول به سمت صفر به تعادل می رسد. تنزل نمایی در یک دوره زمانی ثابت کمیت را به نصف کاهش می دهد. نیمه عمر یک فرآیند تنزل نمایی مشابه روش محاسبه زمان دو برابر شدن محاسبه می شود.

هنگامی که حالت سیستم به هدف نزدیک می شود اختلاف کم می شود و بنابراین اقدام اصلاحی نیز کاهش می یابد. بازخورد منفی با نزدیک شدن به هدف به تدریج نرخ تنظیم را کاهش می دهد. به لحاظ فنی اختلاف هرگز به طور کامل از بین نمی رود. همیشه در هر زمان محدودی کسر کوچکی از اختلاف وجود دارد. اما برای همه اهداف عملی، تنظیم پس از گذشت سه تا چهار زمان تنظیم کامل می شود. رفتار سیستم جمع آثار یا برهم نهی رفتارهای ایجاد شده به وسیله تک تک حلقه ها است. ویژگی برهم نهی برای سیستم های خطی از هر درجه و پیچیدگی برقرار است. تا زمانی که همه معادلات نرخ در یک سیستم خطی اند، اهمیت نسبی حلقه های مختلف بازخوردی هرگز تغییر نمی کند، هیچ انتقالی در غلبه حلقه ها نمی تواند وجود داشته باشد. برهم نهی به معنای این است که سیستم های خطی می توانند با تبدیل به اجزاء خود تحلیل شوند. در نتیجه سیستم های خطی صرفه نظر از میزان پیچیدگی شان می توانند به صورت تجزیه ای بررسی شوند که این مزیتی است در فهم پویایی آنها. البته سیستم های واقعی با خطی بودن فاصله زیادی دارند. در سیستم های واقعی باید غلبه حلقه های بازخوردی بتواند انتقال یابد و بنابراین باید غیرخطی بودن های مهمی در سیستم های واقعی وجود داشته باشد.
ادامه دارد...

برگرفته از فصل هشتم کتاب پویایی شناسی سیستم نوشته جان د. استرمن