وابستگی به مسیر یعنی الگویی رفتاری که در آن اتفاقات کوچک و تصادفی در پیشینه سیستم وضعیت پایانی آن را مشخص می کند. وابستگی به مسیر در سیستم هایی رخ میدهد که پویایی شان تحت غلبه فرآیندهایی با بازخورد مثبت است. وابستگی به مسیر الگوی رفتاری است که تعادل نهایی در آن به شرایط اولیه و ضربه های تصادفی وابسته است که سیستم در زمان رشد خود با آنها مواجه می شود. در یک سیستم وابسته به مسیر، اتفاقاتی کوچک و غیرقابل پیش بینی که در پیشینه دور آن سیستم اتفاق افتاده اند می توانند به طور قطعی سرنوشت نهایی آن را تعیین کنند. حالت پایانی احتمالی یک سیستم وابسته به مسیر به نقطه شروع و به اختلالات کوچک و غیرقابل پیش بینی پیشینه دور آن وابسته است. حتی هنگامی که همه مسیرها در ابتدا جذابیت یکسانی داشته باشند، این تقارن به وسیله اغتشاشات میکروسکوپی و اختلالات بیرونی شکسته خواهد شد. سپس فرآیندهای بازخوردی مثبت این تفاوت های کوچک اولیه را تقویت می کنند تا جایی که به ایجاد تاثیرات مهم در مقیاس ماکروسکوپی بینجامد. وقتی یک طرح یا استاندارد عمده به وجود می آید، هزینه های تغییر بسیار بالا می رود، بنابراین تعادل خود را تحمیل کرده و سیستم قفل شده است.
